ایران

مطالب زیر رو از وبdiaryincanada.blogspot.

 هر ایرانی در هر جای این کره خاکی باشه حتی اگر در قطب ها باشه و اون لبا س پر مو  رو بپوشه اما با رفتار خودش به همه می فهمونه که آقایون و خانوم های محترم من یک ایرانی هستم . در این جا خاطره یک ایرانی به نام  آقای پیمان رو پست کردم . البته من اگر در اون نوشته اسمی از ایرانی بودن اون افراد برده نمی شد به هیچ وجه نمی تونستم حدس بزنم  اون گروه دوستان ایرانی هستن .!!!!!

بعد از مصاحبه چهار روز سوریه بودم و یه روز رو با تور به چند تا از شهرهای ساحلی و
توریستی سوریه رفتیم و بقیه مدت رو دمشق بودم.

یه روز یه اتفاق جالبی افتاد، ماجرا از این قرار بود که توی هتلی که ما توش بودیم یه گروه ایرانی دیگه هم از یکی از شهرهای کوچک آذربایجان اومده بودن، البته با اتوبوس. روز برگشتن اینها شد و ما دیدیم که داره از بیرون هتل سروصدا میاد و مثل اینکه دعوا شده باشه. خلاصه ما هم رفتیم پایین ببینیم چه خبره. دیدم که راننده اتوبوس داره به مسافرها میگه که هر کسی ففط حق داره 2 تا چمدان با خودش بیاره و از اونجایی هم که مسافرها کوهی خرید کرده بودن و می خواستن همه بارهاشون رو هم بیارن، دعوا و جر و بحث شده بود. توی این جریان، راننده اتوبوس اومد سمت ما و گفت: بابا اینها کی هستن دیگه، یکی شون رفته نردبون خریده و می خواد با خودش بیاره ایران، آخه یکی نیست بهش بگه مگه ایران نردبون قحطی یه!

یه دفعه دیگه هم رفته بودیم مقبره حضرت رقیه، دیدم که یه عده دارن عروسک بالای مقبره پرت می کنن، البته ایرانی های عزیز. که مثل اینکه جریان از این قرار بود که چون رقیه در کودکی شهید شده بود، یه عده می رفتن عروسک می خریدن و بالای مقبره پرت می کردن.

یه بار هم ما رو یه جا بردن که از قراری قبر حضرت آدم بود. یه مقبره دراز به عرض سی سانتیمتر و طول سه متر، آخه می گفتن که انسان های اولیه جثه بزرگی داشتن. خلاصه قبل از رسیدن به این مکان، مسئول تور توضیح داد که این مکان فقط یه مکان تاریخی هست و زیارتی نیست، ولی به محض رسیدن، ملت شریف برای اینکه یه وقت ذره ای از ثواب توی این سفر کم نذاشته باشن، دست نمار گرفتن و مشغول عبادت شدن.

خلاصه، بعد از یه هفته سوریه بودن و قبول شدن توی مصاحبه و کم شدن استرس ها و اضطراب های ناشی از مصاحبه به ایران برگشتم.